groeifeest

Zondag was het dan eindelijk zover: hét groeifeest voor de eerste klassers

Rond half 2 kwam een verward vrouwtje onze school binnen gestapt.

Het vrouwtje vertelde ons dat ze een medicijnvrouwtje, Cornelia, was en dat ze had

geëxperimenteerd met nieuwe kruiden die ze had ontdekt in haar bos. Door het drankje op

te drinken was ze haar geheugen kwijt, wist ze niet goed haar weg meer.

(en dit kon ze anders heel goed, was één van haar talenten)

Ze had een grote valies bij zich met 5 ballonnen aan én een groot slot. Ze vertelde ons dat ze deze valies een hele tijd geleden had gemaakt voor moest het ooit eens misgaan met een kruidendrankje. Cornelia vroeg of wij haar wilden helpen om ervoor te zorgen dat haar talent, het terug geloven in haarzelf terug zou komen.

En dat wilden wij maar graag.

Cornelia vertelde dat ze een briefje in haar brievenbus had gekregen met een levensverhaal op, dit bleek het verhaal van Hanne te zijn. Hanne verkleedt zich graag en daarom mochten we een kleedje versieren om er als echte medicijnmannetjes en vrouwtjes uit te zien.

Omdat de opdracht was geslaagd mocht Hanne de eerste ballon kapot prikken. Daarin vonden we sleutel en een perkamentrolletje. De sleutel kreeg Hanne om haar nek en het perkamentrolletje las

Cornelia voor. Dit bleek terug het levensverhaal te zijn van iemand van de eerste klas.
Zo ging het verder en verder. We versierden cupcakes (want Xanthe kan goed koken), we bouwden torens met Kapla-blokken en legoblokken (want Milan doet dit heel graag), we speelden verstoppertje (de papa's en mama's waren moeilijk te vinden, net zoals Lowie) en Amandine maakte met ons een

paardenrit rond Meigem.

Alle sleutels werden uitgetest op het slot. Amandine had de juiste sleutel. In de koffer vonden wehet recept voor het drankje. We hadden 2 appels, 2 bananen, een halve liter fruitsap en wat druppels van het geheime brouwsel nodig om het drankje te kunnen maken.

Cornelia voelde terug dat ze geloofde in zichzelf, dat ze haar kracht om anderen te helpen op 

hun levensweg teruggevonden had.

Als bedanking om haar te helpen had ze een mooi bord met ons hand op meegebracht.

En ze vertrok terug naar haar bos...

Toen was het aperitieftijd!

Net op tijd om mee te bbq-en kwam Joke toe.

We vertelden haar dat ze wat gemist had!

Het was een gezellige, speelse, actieve namiddag waarbij we gegroeid zijn. Zowel letterlijk (enkele millimeters) als figuurlijk (onze talenten toonden we superfier aan de anderen en we geloofden in onszelf).